Het is toch wel leuk om door de popronde bandjes heen te luisteren want je komt er toch weer veel nieuwe muziek tegen en in ieder genre, al is de hoofd moot nog steeds wel pop. Ik maak eigenlijk ieder jaar een shortlist van band waarin ik iets bijzonders hoor. Al eerder verschenen er bands van de shortlist van Finding Flight Cases. Zo was Hiqpy met Something nummer van de week, en schreef ik over Droom Dit's tweede EP "Of Het Terug Komt".
Nu de is de eer aan Historian, die op 5 april 2024, een debuut album uitbracht, genaamd Mythologies. Tegenwoordig ontstaan er veel bands op de muziekscholen, niet gek natuurlijk aangezien men daar voor muzikant leert. De frontman Joris Boerma, studeerde echter geen muziek maar geschiedenis. Daarin ligt ook het beginsel voor de band naam, en de voorliefde voor het verleden.
Het eerste nummer van de plaat "Hostage, heeft een bijzondere intro, in eerste instantie denk je dat er gerepeteerd wordt en men stopt met spelen, echter vervolgt het met een monoloog tegen rock n roll. De intro klinkt oud uit de tijd van de Beatles, en dat blijkt ook zo te zijn, na een beetje research blijkt dit Jimmy Rodgers Snow te zijn, die rock verkoos voor country. Een predikant die zeer geliefd was onder de country sterren van America. Hier hebben we dan meteen een stukje historie te pakken. Het nummer vervolgt met een lekkere beat, en heerlijk Hammondorgel dat de toon zet voor de rest van het nummer. Een heerlijke openingstrack een soort van kruising tussen DeWolff en Jack White.
Op 15 maart kwam de eerste single uit van het nieuwe album, Queen of Hearts, een nummer dat echt een lekkere rock and roll sound heeft. vooral het orgel treedt hier op de voorgrond. Het heeft geeft ook wel een heel erg vintage gevoel hierdoor. Het album vervolgt met "Don't Look Back" welke sterk doet denken aan de muziek van the Black Keys. Het is wat meer bluesy, en een lekkere afwisseling van de eerste twee nummers die er lekker in knalde.
Om maar even bij the Black Keys style te bleven, is "Generation" bijna net zo catchy als "Lonely Boy". Dit is tot nu toe zeker het nummer met de meeste potentie van deze plaat. Het spreekt ook voor waar de band voor staat en laat een hele duidelijke richting zien. Dat dit album toch genoeg te bieden heeft, meer dan alleen orgel drums en gitaren, laat het nummer "Lady on Fire" zien. Het orgel geluid wordt ingeruild voor piano en de toevoeging van een viool zorgt voor een gevoelige ondertoon.
Blues is iets waar ik weinig naar luister, maar ergens heel blij van wordt. "Sunset Blues" is dan misschien maar een interlude, maar het geeft weer een stukje extra op deze plaat. Het zorgt voor de nodige afwisseling die ik op een plaat zeer waardeer. Van mij mogen ze nog wel wat van dit soort nummer schrijven, want het is ook nog eens een heerlijk liedje en veel te snel voorbij.
Het album telt in totaal 10 nummers, van een gemiddelde lengte van 3 minuten, dus met een khalf uurtje ben je er doorheen. Nummer zeven van dit album, heeft een gave titel, "Hell Over Holy Water" daar krijg je mensen wel mee over de streep. Hell, duivels, religie, maken toch wel interessant onderwerpen voor liedjes.
Wat nog niet benadrukt is in deze recensie is, het geweldige stem geluid van de frontman Joris Boerma. In "All My Friends Are Off To War", trekt de zanger alle registers open. Een nostalgisch nummer, het doet me ergens aan denken maar ik kan het niet plaatsen. Het geeft mij in ieder geval een zeer nostalgisch gevoel.
Van het verleden gaan we naar een iets vrolijker nummer, met "Deeper End". Ik kan alleen maar zeggen, ik wordt heel blij van dit album, het luistert lekker weg, heeft genoeg diversiteit dat het niet saai is, maar vooral rockt het er lekker op los. De outro van "Deeper End" een mooi stukje piano eindigt vrij abrupt. En toch sluit het perfect aan op de afsluiter van het album, "Apollo". Dit album zal in de smaak vallen bij fans van Jack White, The Black Keys en DeWolff. Ik hoop dat deze band het nog ver gaat schoppen, de wereld kan zeker meer van dit soort muziek gebruiken.
Comments