Op zaterdag 27 januari presenteerde Oh Hazar haar debuut EP Clair Obscur aan een uitverkochte Merleyn. Het is dus tijd om de balans op te maken over deze EP.
Allereerst iets meer over de band, want ik denkt dat nog niet iedereen van Oh Hazar gehoord heeft. De band bestaat uit Imke Loeffen (zang & gitaar), Stefan Kollee (gitaar & zang) en Imanishi Kleinmeulman (drummer). Alle drie boekten ze al eerder successen met andere bands, die ervaring is ook terug te
horen in hun muziek. Live en in de studio wordt de band bijgestaan door Pauline Timmerbeil, en Judith Renkema beide op bass.
Een week voor de EP release werd de single City Lines gedropt om ons op te warmen voor de EP release. Na de singles "Ivory" en F.N.A.S.P is City Lines wat minder intense. Een relaxend basloopje, vervolgt met de dromerige stem van Imke Loeffen. In extase luisterend naar de zwoele sfeer, die wordt gecreëerd. Als een zwart wit film die zich ontvouwt tot een ware horror film, met een fascinerend creepy outro die mij doet denken aan de film White Noise.
Het album vervolgt met "Down" dat een opzwepend ritme heeft en dat refrein met die geweldig "Going Down" uithaal. Het is een nummer met veel contrasten, precies wat de band wil uitstralen. Clair Obscur is namelijk een techniek uit de schilderkunst, waarbij de voorgrond extreem licht is en de achtergrond extreem donker.
Op "Down" horen we ook al de samenzang van de bandleden, op "F.N.A.S.P." komt dit nog mooier naar voren. Hoe langer ik na deze EP luister hoe meer het mij doet denken aan The XX. Vooral "F.N.A.S.P" heeft een vergelijkbaar samenspel als "Crystalised" van The XX, waarin de vocalen elkaar beantwoorden. Echter heeft Oh Hazar over de hele linie wat meer "punch"
Ivory was de eerste single die de band uitbracht een goede binnenkomer, die spontaan in mijn inbox verscheen. Heel dankbaar dat iemand mijn kleine plekje op het web gevonden had. Poste ik hier over in mijn Case's nummer, in juli vorig jaar. Deze single is mijn favoriet van deze plaat, het zette de trend voor de rest van het album.
De EP sluit af met de nummers Justice gevolgd door The Best, beide trekken de toon en feel die gezet is in de eerste nummers voort. "Justice" rockt er flink op los. De afsluiter "the Best", daarin vertragen we even om stil te kunnen staan bij het leven, bij de persoon die we willen zijn, of die we willen worden.
Al met al een eerste solide EP die de moeite waard is om aan te schaffen. Dat kun je doen bij een van de geplande concerten of via de website van Oh Hazar, link vind je boven aan dit bericht. Deze EP zul je echter niet aantreffen op Spotify, dus als je benieuwd bent, zul je hem echt aan moeten schaffen. Hoe leuk om weer eens een offline only product te hebben.
Commentaires