In 2008, wandelde Amy Winehouse de Nederlandse hitparade binnen met het nummer Valerie. Een nummer, dat mij akelig bekend voor kwam, aangezien het origineel al twee jaar eerder uit kwam. Wat veel mensen namelijk niet weten is dat het originele nummer van The Zutons is, die van af 2006, successen boekten in de hitlijsten van de UK.
In die tijd keek ik ontzettend veel MTV2 wat later MTVrocks werd, de Engelse MTV, die voornamelijk rock voorbij lieten komen, veel van mijn favorieten artiesten stammen uit die tijd, en heb ik dus via dit kanaal leren kennen. Zo ook The Zutons, die regelmatig voorbij kwamen met "Why Won't You Give Me Your Love?" en "You Will You Won't".
In 2008 brachten ze hun laatste album uit "You Can Do Anything", daarna werd het stil rond de band. Eind 2023 verscheen er in eens in mijn Spotify Wrapped, een video boodschap van The Zutons, dat ze dit jaar met nieuwe muziek zouden komen. Ik was meteen enthousiast want ik luister nog geregeld naar de 3 albums die " The Big Decider" voor gingen. Op 26 april 2024, was er dan eindelijk een nieuw album van The Zutons, The Big Decider, met 9 nieuwe nummers.
The Zutons zijn mijn go-to band voor als ik iets vrolijks wil luisteren, al zijn de teksten dat uiteraard niet altijd. De eerste single die, de band uitbracht in aantocht van dit album was "Creeping On The Dancefloor" dit is ook meteen de openingstrack van het album. Met dit nummer zijn ze wat meer op de disco tour gegaan, en dat vind ik persoonlijk helemaal niet erg. Dit hele album is geproduceerd door Nile Rodgers die een hit scoorde met Le Freak, en echte disco knaller.
Het album vervolgt met "Pauline", wat een lekkere intro heeft, en daarna heel groovy verder kabbelt. Dit nummer moest wel een beetje groeien bij mij, het is anders dan de eerdere albums. Dit is niet ongewoon, vaak moet ik een album een paar keer luisteren voordat ik gewend ben aan een nieuw album. Vaak hebben artiesten per album een andere invulling, of slaan ze een andere weg in met hun geluid.
"Water" voelt als een echte zomer plaat, met de tekst "Let The Sunshine In". In dit nummer hoor je ook, heel mooi hoe de stemmen van Abbi Harding en Dave McCabe in elkaar vallen, en toevoegen aan elkaar. Op dit album treedt Abbi in het geheel wat meer op de voorgrond, ook door de verschillende saxofoon solo's die verwerkt zitten in de nummers.
Een klein intiem nummer, is nooit weg op een plaat, "In Your Arms" is een adem pauze. Een heerlijke ballad, die bewijst hoe fijn het stemluid van Dave is. Dat mooie rauwe randje wat precies op de juiste noten de kop op steekt.
De "oude" Zutons zijn nog wel te horen op dit album, het nummer Disappear doet mij echt denken aan de voorgaande albums.Ook hier zit een schitterende saxofoon solo in, de mooiste van het hele album. Dit is nu al een van mijn favoriete nummers, het is ook een van de langere nummers van het album met 5:06. Er zit veel afwisseling in, wat het nummer een interessante dynamiek geeft.
Ik ben zo blij dat deze band weer nieuwe muziek maakt, het is aan de ene kant een stukje nostalgie, aan de andere kant is dit album ook zeer vernieuwend. Dit album is ook vol met soulvolle funky pareltjes, het voelt oud en nieuw tegelijker tijd. "Company" brengt een soort van nostalgisch gevoel met zich mee, een gevoel van verlangen.
Zestien jaar duurde het de nieuwe muziek van The Zutons, in de tussentijd heeft de band veel levensfases doorgegaan, Dave bijvoorbeeld, verloor zijn vader, liet zijn verslaving achter zich en werd zelf vader. Al deze ervaring nam de band mee naar dit album. De groei is zeker goed te horen in "The Big Decider" een nummer dat puur klinkt, maar ook mooi gepolijst.
De band zal bij veel mensen in de vergetelheid zijn geraakt, ik hoop dat ze hun reputatie een beetje kunnen afstoffen, en er nog veel successen volgen voor de band. "Rise" doet me wel een beetje denken aan "Remember Me". In het geheel is dit album rustiger, en eigenlijk vind ik dat wel prima, het zijn stuk voor stuk mooie luisterliedjes.
Het album sluit af met het geweldige "Best Of Me", deze komt binnen als een sneltrein die over je heen walst. Een fantastisch nummer om dit diverse maar toch eenduidige album mee af te sluiten. Ik ben nog steeds fan, en dat zal ik denk ik ook zo blijven.
Commentaires