Vrijdag middag besloot ik dat het toch wel leuk zou zijn om eens een kijkje te gaan nemen in het Burgerweeshuis in Deventer, zo gezegd zo gedaan en 's middag scoorde ik nog even een ticket voor de Truckfighters. Het concert begon al op tijd, half 8 begon het eerste voorprogramma, want de Truckfighters kwamen niet alleen.
Ik heb de laatste tijd heel veel harde bandjes gezien het voordeel van de hard bandjes formule is ze komen nooit alleen, waar een gemiddeld concert 1 voorprogramma heeft hebben harde bandjes er vaak 2, een goede mogelijkheid om ook andere muziek te leren kennen dan de band waar je eigenlijk voor kwam.
De Truckfighters namen mee naar het Burgerweeshuis, Wizzerd en The Deadly Vipers.
Wizzerd
De avond begon met een lege zaal, ik was niet heel erg vroeg en toch stond er krap aan een man of 10 in de zaal toen ik binnen kwam, gelukkig begon het langzaam vol te lopen toen de mannen van Wizzerd begonnen te spelen.
En was dit een lekkere binnenkomer zeg, wat een goede live band, vol enthousiasme, en met bergen energie begonnen ze aan hun set. Deze band is afgereisd vanuit de USA voor deze tour, en het is een perfect voorprogramma voor de Truckfighters.
De muziek is dynamisch, de gitaren fantastisch, mijn enige commentaar was dat de bass zodanig hard stond dat deze toch wel behoorlijk overheersend was, het trok het gehele plaatje een beetje uit balans wat jammer was. Er waren wel een paar nummers bij waarin de bass getemd werd gelukkig. Maar mijn tip voor de band zou zijn, zet die bass gewoon een klein tikje zachter, ik heb vanmiddag nog even de non live versie geluisterd voor de zekerheid of het niet gewoon is hoe de band het zelf graag ziet, maar op plaat wel die balans die live miste. Ondanks deze kleine zijnoot was het wel een hele strakke show.
Deadly Vipers
De avond vervolgde met de Deadly Vipers, na een hele energieke show van Wizzerd, had ik gedacht dat de trend door zou zetten, dus met hoge verwachtingen gaan we door naar deze tweede band.
Ondertussen werd de zaal steeds voller en kwam het publiek steeds verder naar voren, de die-hard Truckfighter fans begonnen zich aan alle kanten te vertonen, en kwamen in vele leeftijden. Zo heb ik zeker 2 kinderen geteld die onder de 14 waren.
De Deadly Vipers, zijn afkomstig uit Frankrijk. De set up voor de band is anders dan die van Wizzard, de 2de gitarist werd ingeruild door toetsen, die verpakt waren in hun reis opstelling, praktisch maar voor het ook niet heel erg aantrekkelijk om naar te kijken.
Deze band had een betere balans in zijn muziek, maar was in de hele linie een stuk minder dynamischer. En voor iemand die van dynamiek houdt was het een beetje veel van hetzelfde. Het was nog steeds wel hard, maar ook een beetje saai. Ik vind het lastig uit te leggen, het miste dat ding dat het speciaal maakt.
Ook als band was het allemaal een beetje te statisch, waar Wizzerd (en de Truckfighters) over het podium vlogen, en het publiek uitdaagde en bespeelde, bleef het bij de Deadly Vipers stil. Ze speelde hun set, tot in perfectie, maar het oog kreeg daarvoor weinig terug.
En dan nog de fashion choices van de frontman, waarom die blouse, terwijl je er een cool band shirt onder draagt? Een klein detail misschien maar ik heb me er groen en geel aan geërgerd want hij zat ook nog eens scheef doordat er maar 1 knoopje van de blouse was geknoopt.
Truckfighters
Lichtelijk beteuterd gaan we verder met de band waar iedereen voor gekomen is de Truckfighters. Deze heren uit Zweden weten wel hoe ze een show moeten geven. Ze begonnen met spelen en dat kwam meteen binnen, het was hard en zo ontzettend gaaf.
De band aan zich zijn niet echt spraakzame mannen, en dat hoeft ook niet als je zo ontzettend goed kan spelen, het klopte gewoon allemaal. De gitarist was een spring in het veld, ging het hele podium over in alleen een rode korte broek. Het eerste wat hij deed toen die het podium op kwam was zijn T-shirt uittrekken die vervolgens het publiek in verdween.
Maar wat kan die man spelen, met zijn gitaar achter zijn hoofd of op de grond het maakte niet uit het klonk de gehele show constant en wat had hij er een plezier in. Ook het klein jongetje dat vlak naast mij stond mocht een stukje mee spelen op zijn gitaar. Ik stond tweede rij voor bijna het hele concert en op zich was ik daar best content mee, want de voorste rij heeft regelmatig een zweet douche gehad, want zo fanatiek spelen gaat gepaard met veel zweet, dat lang zijn pink naar beneden het publiek in sijpelde. Het hoort er allemaal bij.
De drummer drumde also zijn leven er vanaf hing, een constante factor in ieder nummer. Ook die had de kinderen gespot, er was namelijk een klein meisje dat hem heel graag wou vertellen dat zij ook een Red Fang tenue aan had, en dat werd gezien door deze attente drummer.
Natuurlijk konden onze favorieten, Manhattan Project en in de toegift Desert Cruiser niet ontbreken. Desert Cruiser zo bleek was niet alleen onze favoriet, het publiek zong vol overgave "I'm running out of fuel, I'm running out of gas". Dat was echt fantastisch. Ook de pit stond nog even flink aan.
Al met al heb ik een waanzinnig avond gehad, en was ik blij dat ik mezelf heb overtuigd om toch te gaan. Het geeft weer goede energie, ook ging ik naar huis met twee nieuwe patches voor mijn jasje (Wizzerd + Truckfighters) en een gaaf nieuw Truckfighters shirt! (vriendlief had de platen al voor zijn rekening genomen).
Comments